Devlet çay üreticisinden çayı kota ile alıyor. Kota, dönüm başına 350 kilo olarak belirleniyor. Ancak çay üreticisi dönüm başına 1000-1200 kilogram çay topluyor. Devlete 350 kilosunu verebildikten sonra elinde kalan çayı satabilmek üreticinin en büyük derdi.
Çünkü bu çayı özel sektör çay fabrikalarına satmaktan başka çaresi yok. Çay çok narin bir ürün olduğu ve toplandığı gün işlenmesi gerektiği için, çay üreticisi elindeki çayı özel sektörün istediği fiyata vermek zorunda.
Çay üreticileri; “Üretici topladığı ürünün tamamını Çaykur’a satamıyor. Çaykur kota koyuyor. Kota şöyle hesaplanıyor. 1 dönüm çaylıktan 1 ton çay elde ediliyor. Bunun 350 kilosunu Çaykur’a satabiliyorsunuz. Bazen çay çok çıktığı dönemlerde 250 kiloya kadar düşüyor bu kota. Dolayısıyla elimizde kalan çayı özel sektöre satmak zorunda kalıyoruz.
Bu yıl özel sektör fabrikaları biraz insaflı davranıyorlar. 1-1.2 liradan çayın kilosunu alıyorlar. Geçen sene 0.8 liraya kadar düşmüştü bu fiyat. Bu yıl aslında çay biraz az çıktığı için özel sektör de fiyatı artırmak zorunda kaldı.
Bu özel sektör fabrikalarına bir tedbir alınması lazım. Orada da belli bir fiyatın altına alım yapılamaması gerek. Devletin bu konuda da bir şeyler yapmasını bekliyoruz. Çünkü özel sektörden başka elimizdeki çayı satacak yer yok.
Bazen özel fabrikalar bile almıyor çayımızı. O zaman fırsatçılar ortaya çıkıp çok düşük fiyata çayı bizden alıyorlar. Elimizde kalan çayı ne yapacağız. Bekletsek bozulur. Bu nedenle fırsatçılar fiyatı kendi belirliyor.
Yani özetlersek Çaykur’un vermiş olduğu taban fiyat dışında elde kalan çay için belirli bir fiyat yok. Kim kaçtan alırsa ona veriyoruz.” diyerek kendilerini bu duruma düşürenleri kınıyorlar.
Comments are closed.